Granxa Sindín en Monterroso

Esta granxa está situada en Sindín, Monterroso, na provincia de Lugo. Nesta zona existen unhas parcelas de tamaño medio e unha paisaxe de campos cerrados ou bocage xa que está destinada a gandaría vacuna. Tamén hai un monocultivo (herba e millo) e trátase dunha agricultura intensiva. A gandaría desta zona é comercial xa que ou se produce leite ou carne para a súa venta. Existe unha gandaría intensiva semiestabulada xa que o gando ademáis de estar na granxa tamén sae a pacer aos prados. Estamos ante unha granxa de gandaría vacuna intensiva, é semiestabulada xa que o gando aliméntase dos pastos naturais cando o bon tempo o permite e de forraxes da propia explotación o resto do ano. Esta granxa conta con 20 vacas da raza Rubia Galega, moi apreciada pola calidade da súa carne, que están inscritas no rexitro xenealóxico da Asociación de Criadores de Rubia Galega (ACRUGA) Como é intensiva, ocupa espazos de terreo reducidos, que se fertilizan mediante purín e esterco. O gando aliméntase tanto con pasto e forraxes coma con cereais. Esta granxa conta cun 80% de mecanización e un 20% de manexo dos animais. Aquí os animais nacen ao aire libre e ata os dous meses e medio non se meten para dentro, a súa alimentación está basada fundamentalmente no leite das súas nais e nos últimos meses complementada con cereais. Os becerros véndense cando teñen 7-9 meses (525kg en vivo) Ben, a industria ou directamente ao consumidor. Establecendo así, unha relación directa entre productor e consumidor.
Diego Blanco Sandá

Mi mapa del mundo

En la siguiente entrada podéis verlos viajes internacionales que he realizado en estos últimos años:

Free website - By Wix.com
Si lo queréis ver en grande pinchar en el siguiente enlace:

http://www.wix.com/aollada/mi-mapa-del-mundo

Unha actividade artesanal: a elaboración de queixos na Ulloa

Onte asistimos a unha charla e demostración práctica sobre a elaboración de queixos artesanais. A explicación e a supervisión posterior na realización individual dos nosos propios queixos correu a cargo de "Diqueixá". Moi amablemente e de forma ben clara e con paciencia indicáronnos todas as fases de fabricación do queixo con Denominación de Orixe "Arzúa-Ulloa". Os de 3º ESO déronlle forma os queixos amosando unha gran técnica. Foi moi interesante e divertido.
Hoxe tivemos unha segunda parte, esta vez lles tocou asistir a unha cata dos principais queixos galegos ós de 4º ESO. Representantes das Denominacións de Orixe Queixo de Tetilla, Arzúa-Ulloa e San Simón Da Costa explicáronnos as texturas, olores e sabores dos sabrosos queixos de Galicia, así como a área xeográfica a que pertencen. Un pracer.
Isabel G. Piñeiro

El accidente nuclear de Chernobyl

El accidente de Chernobyl sucedió en la central nuclear del mismo nombre el 26 de abril de 1986. Fue un accidente muy grave y uno de los mayores desastres medioambientales de la historia. Aquel día, durante una prueba en la que se simulaba un corte de suministro eléctrico, se produjo el sobrecalentamieno del núcleo del reactor nuclear, lo que dió lugar a una explosión que liberó material radiactivo 500 veces mayor que el liberado en Hiroshima en 1945. El accidente causó 31 muertos y la evacuación de más de 130.000 personas provocando una gran alarma internacional al detectarse radiactividad en varios países del norte y centro de Europa. La central de Chernobyl se encuentra en Ucrania, en aquel momento república soviética, a 16 kms. de la frontera con Bielorrusia y a 110 Kms de la capital ucraniana, Kiev. El accidente, en un principio, fue silenciado por la URSS. La evacuación de la zona se llevó a cabo seis días después del accidente cuando ya existían más de 50.000 afectados por la radiación. El reactor causante de la explosión se aisló del exterior en un sarcófago, cuyas obras de construcción se alargaron más de 200 días. Hoy día la zona de Chernobyl se encuentra abandonada, el crecimiento desordenado de la vegetación ha dado lugar a un extraño paisaje, el denominado "Bosque Rojo". Hay una ausencia total de vida humana, aunque la fauna ha invadido este nuevo paraje. En Galicia , la ONG "Asociación Ledicia Cativa" acoge temporalmente a menores afectados por las consecuencias de este grave accidente nuclear.
Jesús Alejandro Vázquez Rodríguez

A bioenerxía ou enerxía da biomasa

Esta obtense a partir da combustión de materia animal e vexetal. A leña do bosque constitúe o claro exemplo desta enerxía. A bioenerxía é unha fonte de enerxía alternativa, é dicir, aínda está en fase de investigación. É unha enerxía renobábel (non limitada) que ten varias utilidades (por exemplo, utilízase nas calefaccións modernas). A bioenerxía, como o resto das enerxías alternativas, ten as vantaxes de ser limpa (non contamina) e é ilimitada. Os seus inconvintes son que é irregular, pouco produtiva e modifica o medio (con esas construcións). Mediante a enerxía fórmase o biogás, obtido a partir da fermentación de esterco animal. Os principais países que producen bioenerxía son Australia, Canadá, China, Colombia, Ecuador, India, Indonesia, Malawi, México, Mozambique, Filipinas, Senegal, Tailandia e Zambia principalmente.

Ánder Castro Fernández

A enerxía maremotriz

Esta enerxía baséase no aproveitamento do movemento da auga do mar, producida pólo fenómeno das mareas. O uso desta enerxía está pouco desenvolto e dela obtense electricidade principalmente. É unha fonte de enerxía alternativa, é dicir, ainda está en fase de investigación. É unha enerxía renobábel (non limitada), destinada á produción de enerxía eléctrica. A enerxía mareomotriz, como o resto das enerxías alternativas, ten as vantaxes de ser limpa (non contamina) e de ser ilimitada. O seus inconvintes son que é irregular, pouco produtiva para o alto custo dos dispositivos e modifica o medio (aínda que non tanto como outras enerxías). Existen centrais para a enerxía mareomotriz en Francia (Mont Saint Michel), en Canadá (Badía de Fundy), en Reino Unido (estuario do río Severn) e estanse a plantexar en España.

Ánder Castro Fernández

A enerxía xeotérmica: A Lagoa Azul de Islandia

A Lagoa Azul (Blaá Lonid) sitúase cerca da capital de Islandia, Reikjavik. Atópase xunto a unha central xeotérmica, creada a partir dos excedentes desta. A enerxía xeotérmica obtense a partir do calor do interior da Terra. É abundante polo tanto nas áreas volcánicas e ricas en augas termais. Prodúcese vapor na superficie e este é aproveitado mediante unha turbina que á vez xera electricidade. Trátase dunha enerxía renovable, con menor impacto que o orixinado polo petróleo ou o carbón. O problema é o desagradable olor a ovos podridos debido a emisión de ácidos procedentes do interior da Terra. Sí provoca certo deterioro da paisaxe. As aplicacións desta enerxía son a electricidade e usos domésticos como calefacción e auga quente. A famosa "Lagoa Azul" de Islandia é famosa polas súas augas mediciñais, polas súas propiedades autopurificantes debido á alta concentración en sales. Por iso é un punto a ter en conta no turismo da saúde. Eu tiven a sorte de estar alí, naquelas augas quentiñas e saudables, en medio do vapor que provocaba unha paisaxe de impacto. Unha experiencia para repetir, desde logo...
Isabel G. Piñeiro

A enerxía eólica

Obtense a partir do aproveitamento da forza do vento para producir electricidade. A forza do vento fai mover as aspas dos aeroxeneradores e estas moven o xenerador eléctrico. É unha enerxía renovable e non contamina. O inconvinte principal é que está moi localizada, pois debe instalarse onde sopre o vento con moita forza. Isto fai que sexa unha enerxía irregular, xa que hai días de moito vento e outros en calma total. Os aeroxeneradores producen un gran impacto visual xa que os muiños de vento son moi grandes e están colocados nos montes polo que son visibles desde moi lonxe. Ademáis producen moito ruído, o que coñecemos como contaminación acústica. A súa localización é nos lugares no que a forza do vento é constasnte, nos cumios e serras e montes das costas.

Inés Vázquez Lamazares

A enerxía solar

A enerxía solar é a que emite o Sol mediante as súas radiacións e que é aproveitada para a obtención de enerxía térmica e eléctrica. É inesgotable, abundante e non contamina. O inconvinte é que a intensidade de radiación solar sofre moitas variacións ao longo do ano e durante as estacións anuais, polo que a producción é bastante irregular. Entre as súas aplicacións hai que salientar a obtención de auga quente a través de paneis solares que producen enerxía térmica, e a obtención de electricidade a través de paneis fotovoltaicos que se poden colocar nos tellados das casas ou no campo (hortas solares). Os paneis solares instálanse nas zonas que dispoñan de moitas horas de luz ao longo de ano, polo que as zonas temperadas e cálidas da Terra son as máis apropiadas.
Inés vázquez Lamazares

Granxa Maruxa

"Granxa Maruxa" componse na actualidade de57 vacas entre grandes e pequenas. Son de raza frisona-holandesa, unha raza forte tanto en leite coma en carne. A maior producción de leite dase na primavera cando o clima é favorable tantopara os animais como para os pastos que rodean a granxa. Marta Álvarez Quinteiro, a súa propietaria, está aconseguir a mestura de razas mediante a inseminación artificial, xa que así consegue que o leite teña máis graxa para a elaboración das famosas galletas (maruxas de nata) da granxa. Intenta que cada vaca teña un parto ao ano atendendo co máximo coidado a cada vaca e a cada cría. O sistema para muxir as vacas é automático, ordeñando a todas á vez e dúas veces ó día. Marta consegue relaxar ás vacas con música de Mozart, e que o leite sexa de mellor calidade, sendo menos importante a cantidade. O feito de poñer a música é porque as vacas teñen moi bo oído. "Granxa Maruxa" é cen por cen ecolóxica, e de carácter extensivo, xa que se practica en lugares que dispoñen de moito terreo de pasto. Alimentan así á totalidade do gando e precisando pouca man de obra. As vacas entran nas cortes para durmir aínda que teñen a opción de durmir fóra. A alimentación é cen por cen ecolóxica, as terras e pastos son traballados sen pesticidas e sen herbicidas. ás doce da mañá o gando é levado á corte para compensar a alimentación con herba seca, ensilado, fariña de millo ecolóxica e un penso complementario, este se lle suministra aos animais que acaban de parir. Este penso está formado por cebada, hervillas ecolóxicas, trigo e avea. "Granxa Maruxa"está totalmente decorada, cada espazo dunha cor. As portas e os teitos en branco e negro, un ambente cómodo para as persoas xa que as vacas só ven nestas cores. O que máis me chamou a atención foi que teñen todo decorado, limpo, ordeado, curioso e moi coidado.
Laura Varela Cervela

O comercio xusto

O comercio xusto é unha forma alternativa de comercio promovida por ONGS e movementos sociais políticos como o Pacifismo ou o Ecoloxismo que promoven unha relación comercial voluntaria e xusta entre productores e consumidores. Un dos principios do comercio xusto é a formación de cooperativas ou organizacións voluntarias que funcionan democráticamente, rexeitando a explotación infantil. Trabállase con dignidade e respetando aos traballadores seguindo os dereitos humanos. O prezo que se paga polos productos permite condicións de vida digna e valórase a calidade e a producción sustentable, coidando o medio ambiente buscando a maneira de evitar intermediarios entre productores e consumidores. O proceso debe ser voluntario. Existe un selo nos productos do Comercio Xusto, Fairtrade, moi doado de localizar. Con este traballo se intenta que a partir dun pequeno xesto poidamos axudar a millóns de persoas.
Marina García Diéguez

La agricultura especulativa de los países subdesarrollados

Este tipo de agricultura se localiza en las zonas tropicales subdesarrolladas, en países como Ghana, Malasia, Cuba, Colombia, Brasil...La agricultura especulativa está destinada a abastecer los países ricos, el país que más se beneficia de esta agricultura es EEUU. La dedicación de la plantación se reduce a un sólo cultivo (monocultivo) que normalmente son el café, la caña de azúcar, el plátano o banana, la hevea, el cacao, la nuez, el coco, los cacahuetes, el tabaco, el algodón , la piña...Estas grandes plantaciones se encuentran en los países pobres, no sólo porque los productos que proporcionan sean tropicales, sino porque la tierra allí es muy barata y también la mano de obra que normalmente es indígena. A esta agricultura le sacan el máximo partido ya que produce gran cantidad de productos a muy bajo precio. La agricultura de plantación no les resulta muy beneficiosa a los países subdesarrollados ya que no se pone en producción su tierra para resolver la economía local, sino la del mundo desarrollado.
Lucía Hidalgo Portomeñe