O encoro de Belesar

O encoro de Belesar é un pantano artificial posto en servizo no ano 1963 no río Miño durante a Dictadura do Xeneral Franco. É o máis grande construido neste río e daquela era dos máis importantes de España, e aínda hoxe o segue sendo. Está situado entre os concellos de Taboada, Chantada, O Saviñao, Paradela, O Páramo, Guntín e Portomarín. Toma o nome da aldea de Belesar. A súa capacidade é de 654,5 hm3 e ocupa unha superficie de 50 km. A presa ten forma de bóveda e posúe dous condutos polos que sae a auga. A construcción do encoro supuxo anegar case 2000 ha de terreo fértil, ademáis da desaparición da vila de Portomarín, situada a ámbolos lados da ponte medieval do século XII. O encoro está destinado á producción de electricidade. Tamén se poden practicar deportes, con permiso previo, e a pesca.
Ánder Castro Fernández